Poesia de Capoeira

De afgelopen jaren heb ik vaak vergelijkingen gemaakt tussen capoeira, het leven en situaties.
Enerzijds door ervaringen en anderzijds door "actieve" meditatie en analyse.
In de loop van de tijd met capoeira krijgt men een nog breder en uitgestrekter beeld
van wat capoeira is. Het is iets typisch voor de mensheid om zaken waar men nog niet genoeg
begrip voor heeft, te willen afbakenen in voor hen makkelijker te beoordelen hokjes.
Zodra men deze hokjes door heeft komt men er dan achter dat deze hokjes altijd één of meerdere
beperkingen met zich meebrengen. Vervolgens leert men dan om formuleringen te maken waarbij
nauwkeurig alomvattende termen worden gebruikt en hopelijk zaken niet worden uitgesloten die per situatie
niet uitgesloten dienen te worden...

Veel is er al gezegd door meesters over capoeira.
Een vaak aangehaalde uitspraak van Mestre Pastinha gaat als volgt:

"Capoeira é tudo que a boca come"

"Capoeira is alles wat de mond eet"


(Mestre Pastinha in de film Tenda dos Milagres
Een verfilming van een boek van Jorge Amado.)

Opzich een in mijn optiek een leuke uitspraak die veel omvat. Capoeira is alles wat de mond eet...
Of te wel capoeira die je laat zien is wat jij tot je hebt genomen (in lessen)
Maar als je iets niet lust dan eet je het niet, dus zul je bepaalde dingen niet doen in je spel.
Als je teveel van iets eet, krijg je last van je maag of wordt je te dik. Of te wel
bepaalde dingen teveel benadrukken in het spel brengt nadelen met zich mee...
Soms moet je echter door de zure appel heen bijten voor je eigen best wil.
Zo zullen bepaalde trainingen die misschien minder leuk zijn, wel essentieel blijken
voor een evenwichtige groei binnen capoeira. Etc.

Deze opzich brede uitspraak leidt weer naar een verhaal wat ik heb gemaakt over het bezoeken van een restaurant.
Je komt binnen en kijkt naar allerlei tafels. Je schuift ergens aan en iedere tafel heeft zijn eigen ober(s) en chefkok(s).
Sommige mensen kunnen geen genoeg van het eten krijgen en blijven maar terug komen naar het restaurant.
Anderen hebben na een tijd weer trek in iets anders en bezoeken het restaurant niet meer.
Sommige mensen vinden het eten te sterk of te flauw en wisselen van tafel. Soms komen ze dan aan een tafel
waar ze het eten veel lekkerder vinden maar soms komen ze bij een tafel waar het eten nog flauwer of sterker is.
Soms willen ze dan terug lopen naar hun tafel, maar zit er al iemand op hun plek te eten van het eten wat ze vroeger aten.
Soms is het eten aan een tafel zo duur dat mensen uiteindelijk het niet meer kunnen opbrengen om aan die tafel te
blijven eten. Anderen zien de tafel van de buren, ruiken de lekkere geur en schuiven daar aan.
Sommige lopen enkel langs de tafels en gaan dan weer terug naar hun eigen tafels. Anderen gaan daadwerkelijk zitten
aan die tafels en voor hen is het opstaan van die tafel na al dat eten opeens een stuk moeilijker.
Soms zien of horen mensen over het eten van andere tafels. Hoeveel meer vitamines daar wel niet in zitten.
En gaan twijfelen aan hun tafel. Krijg ik nog wel genoeg vitaminen binnen voor wat ik betaal?
Om de zoveel tijd lopen er mensen rond met schalen met monsters van de tafels: hapjes om uit te proberen.
Soms blijken die zo lekker dat mensen gelijk deze mensen volgen naar hun tafel.
De verandering van spijs doet eten maar soms komen de mensen erachter dat ze in het algemeen toch bijvoorbeeld
liever rijst blijven eten dan aardappelen bij hun groenten. Gelukkig gebeurd dat soms voordat ze de ober met
het bord rijst konden wegsturen en kunnen ze van de rijst blijven genieten...


("Vai dimanhã pra feira, assim dizia Sinhá")

Als ik Capoeira vergelijk met voedsel dan kies ik meestal voor de Feijoada.
Waarin de Feijão het Afrikaanse aandeel is, de Arroz het Europese aandeel en de
Farinha/Faroffa het Indiaanse aandeel. Ik neem aan dat de meeste mensen het erover eens zijn,
dat al deze drie ingrediënten uitmaken van een Feijoada, maar dat een Feijoada zonder Feijão
niet bestaat... Soms is het grappig om mensen te zien genieten van een Feijoada met zoveel
Salade erop dat je de Feijão en Arroz op de bodem van het bord bijna niet meer ziet liggen...

Maar... genoeg over voedsel
Er zijn veel meer vergelijkingen met capoeira te maken. De ogenschijnlijke zoals schaken
laat ik buiten beschouwing. Alle vechtsporten zijn te vergelijken met schaken en hoe hoger niveau je hebt
des te meer zetten kan je vooruitdenken en des te meer schaakstuk combinaties je(her)kent.

Een aantal van deze zinnen over wat capoeira voor mij is, zal ik bij deze neerzetten hieronder
met daar onder weer een aantal vertaald in het Nederlands:

O.a:



"Quem falou, quem dizia, que a capoeira, não tem poesia"